ท่ามกลางการรับกรรมของแต่ละตัวละคร...มีสิ่งหนึ่งที่เห็นในเรื่องนี้และสอนใจเป็นอย่างดี ผมไม่รู้ว่าทุกคนที่ดูสังเกตเห็นหรือเปล่า
คือ "การให้อภัย"
โดยท่ามกลางของโทษที่แต่ละครกำลังได้รับ..เสนาอำมาตย์ต่างๆถูกปลด มเหสีถูกปลดเพื่อให้องค์เดิมได้กลับมา
ในละคร คนที่กระทำผิดถูกประชาชน ที่ถูกกดขี่จากชนชั้นสูง ข้วงปาก้อนหิน ต่างถูก ด่าทอ สาปแช่ง ขว้างปาก้อนหิน เข้าไปที่ไป และมเหสีที่ถูกเนรเทศก็ถูกครหาจากคนในวังเมื่อเสื่อมยศ...
ก่อนที่พระมเหสี องค์เดิมจะกลับมาจะมีการต้อนรับ...องค์ก่อนหน้าที่คอยถูกปลดและจะต้องมีการจัดเลี้ยงต้อนรับ..องค์เดิมกลับมา..
นางในคนสนิทของทงฮี บอกว่าน่าจะให้ องค์ที่ถูกปลดมาจัดงานให้กับองค์ที่จะมารับตำแหน่งเดิม..นางคงช้ำใจน่าดู..นางในคนสนิทกล่าว..
แต่ทงฮีกลับห้ามปรามไว้...
และมีฉากหนึ่งของละครที่ต้องลงโทษ นางใน ซังกุงสูงสูดเดิม...โดยในละคร แต่งตั้งซังกุงสูงสุดแล้ว..จะต้องลงโทษซังกุงและพรรคพวก รวมอีกสองคน..
ฉากในละคร นางในสองคนที่เป็นคนติดตามซังกุงสูงสุดเดิมต่างแสดง ความหวาดกลัว ในโทษสูงสุดคือประหารชีวิต...รวมถึงซังกุงสูงสุดแต่ต่างกันตรงที่ซังกุงสูงสุดคนเดิมไม่แสดงออก คือ ความยังยึดมั่นในศักดิ์ศรี ของตน
ในฉากที่นางเอกต้องลงโทษ....ตรงนี้แหละครับ..ที่ผมอยากบอกเล่ากับทุกท่าน..
นางเอก ถามซังกุงสูงสุด ว่าอยากบอกอะไร..(ผมก็นึกในใจว่านางเอกต้องมีอะไรในใจแน่ๆถึงถามแบบนี้)
อดีตซังกุงสูงสุดบอกประมาณว่า นางบอกว่านางอยากฆ่าตัวตายเองอย่าฆ่านาง ต่อสารธารณะเลย..เพราะนางไม่อยากตายแบบเสียศักดิ์ศรี...
นางกล่าวประมาณว่าที่ทุกอย่างทำไป..โดยทำตามหน้าที่ที่ต้องปฎิบัติตามหน้าที่ ของผู้ส่ั่งการ..(พยามนึกประมาณว่านางยึดมั่นในหน้าที่นะครับ 55)
แต่สุดท้ายนางเอกก็ตัดสิน..นางที่ติดตามอดีตซังกุงสูงสุดพ้นโทษและลดขั้นเป็นนางในขั้น 9
ส่วนอดีตซังกุงสูงสุดก็ให้ลดขั้นเป็น...ซังกุงผู้ตรวจการขั้น 5...
ผมว่าถ้าคนที่ได้ดูละครเรื่องนี้..ไม่รู้คิดอะไร และเกิดคำถามอะไรขึ้นในใจ..
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับผม..คือ การให้อภัย...เป็นสิ่งที่ประเสริฐมากสำหรับนางเอกเรื่องนี้ ทงฮี...
มองถึงคุณธรรม ที่คนในสังคมปัจจุบันขาดไป โดยเฉพาะในบ้านเรานักการเมืองซึ่งบางทีอาจสะกดคำนี้ไม่เป็น...
วันนี้ทุกท่านลอง..ให้อภัย คนที่คุณไม่ชอบเกลียด หรือกระทำผิดต่อคุณ...
ไม่แน่นะครับ...
ผมว่าคุณอาจได้รับความสุขเหมือนดูทงฮีแบบผม :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น